In het kader

Graaien Het is nog niet eens zo lang geleden dat er relatieve rust was op de wereld en iedereen zijn of haar weg kon vinden binnen zijn eigen territorium.

Mede mogelijk gemaakt door kaders, noem het grenzen, waarin je met elkaar afspraken vastlegt over hoe je je gedraagt binnen dat betreffende kader.

Om aan de wens van alle soorten rassen, religie’s, seksuele voorkeuren, politieke voorkeuren en wat zij meer te voldoen waren er honderden verschillende kaders verdeeld over de wereld.

Aan de rand van elk kader kon je de kaderinspecteurs vinden. Mannen in pakken die controleerden of jij binnen het kader paste waar je toegang tot wilde. Dit kon tijdelijke toegang zijn of permanente toegang. Als de kaderinspecteurs van mening waren dat jouw aanwezigheid binnen het kader -waar zij aan de poort stonden- voor onrust, tweespalt of erger revolte kon zorgen dan wezen zij jou de deur. Rechtsomkeert met de mededeling; “Uw intentie van bezoek/verblijf komt niet overeen met de gemaakt afspraken binnen dit kader derhalve kunt u niet toetreden tot dit kader, bedankt en goede reis verder!”.

Een kader is bedoeld om iets te omvatten. De zaak die omvat wordt, is gewoonlijk complexer, belangrijker of gedetailleerder dan het kader. Het kader kan dienen als inperking, afscherming of bescherming, of ook ter verduidelijking of verfraaiing.

Rust, geborgenheid en herkenning

Hun kader

islamitisch vreedzaam protestBinnen de kaders was het geen vanzelfsprekendheid dat het allemaal pais en vree was. Zeker binnen de kaders die ten Oosten en Zuiden van ons kader lagen kon het er soms heftig aan toe gaan. Door middel van dictaten, gevangenneming, bommen, kromzwaarden, zweepslagen en werden de normen binnen die kaders afgedwongen.

Maar ach dat was en is hun kader en als zij daar tevreden mee waren wat kon ons dat dan schelen, wie zijn wij om onze kaderdiscipline (niet te verwarren met kadaverdiscipline) op te leggen aan andere kaders.

Helaas liep het anders… wij (lees de Bonobo’s) voelden ons verplicht om binnen het goed afgebakende kader van anderen mee te denken en te sturen. Al lag dit kader 5000 kilometer verder op en hadden de mensen binnen dat kader daar helemaal geen behoefte aan. Dit mee denken en sturen ging niet altijd op basis van onderhandeling en diplomatie… maar ach een kniesoor die daar op let.

Bommen en granaten maken nu eenmaal veel meer herrie dan het fanfare korps “Bea en de Bonobo’s”. En volgens de Dirigent van dit fanfare gezelschap waren ze in dat kader daarginds nu eenmaal doof dus moest er wel wat harder gespeeld worden…

Ons kader

vreedzaam protestBinnen ons kader lossen wij problemen op door middel van communicatie, overleg, polderen etc.

Om ervoor te zorgen dat wij dit tot in de eeuwigheid kunnen doen hebben wij hier in het verleden hard voor gevochten, seksuele revolutie, emancipatie, ban de bom, leve abortus en het recht op zelfbeschikking. Allemaal zaken die in honderden jaren onderhandelen en soms verhitte strijd met elkaar ingekaderd zijn.

Eigenlijk verliep dit altijd zonder al te grote problemen. Oké we gingen wel eens met honderdduizenden de straat op en er viel wel eens een gewonde door een verdwaalde steen of een amateuristische in elkaar geknutselde Molotov cocktail, maar ja… dat was het dan wel.

Al jaren leven wij door het bewaken en in stand houden van onze kaders in relatieve rust…

Rechts graaien, links knuffelen verbreed je horizon?!

Gelukkig hebben de Westerse Bonobo’s in ons midden in al hun wijsheid besloten dat de kaders verruimd moesten worden, dat inkaderen niet meer van deze tijd is en dat iedereen ongeacht ras, religie, seksuele- of politieke voorkeur gewoon het kader van een ander binnen moet kunnen lopen. Zouden zij bij geschiedenisles hebben zitten slapen…?!

Al duizenden jaren is (en word nog steeds) aangetoond dat de verschillende religies, politieke stromingen, seksuele vrijheden en zelfs het verschil in ras extreem botsen over hoe een kader in te richten. Die “botsingen” zijn zeg maar de reden dat we nu juist kaders in de eerste plaats hebben ingesteld…?!

Persoonlijk ben ik niet zo van kaders en een voorstander van het “met elkaar mogelijk maken”.  De afgelopen jaren heb ik echter wel in de gaten gekregen dat niet belangrijk is wat je vind, als de ander niet hetzelfde vind. Een Arabische lente bijvoorbeeld… seizoenen komen in vieren als dit de lente was hoe gaat de winter dan worden?!

Oeverloze discussies dat je “in het kader van vrijheid” een ander beperkt eindigen in niets. Ik mag vrij zijn om te zeggen dat jij niet vrij bent om op mijn vrije zondag te gaan werken… terwijl je ook topless op het strand zou kunnen liggen, wat weer niet kan want dan beperk je de vrijheid van iemand die vanuit zijn “vrije geloof” geen tieten mag zien… maar wel weer de vrijheid heeft om dieren langzaam leeg te laten bloeden…

Maar in het kader van rechts graaien en links knuffelen doen we net of we blind en doofstom zijn… en zijn we allemaal overal even welkom. Gezellie toch?!